TESLİMİYET

Normal hayatımız seyrinde bir çok hadise ile karşılaşıyoruz. Nedendir bilinmez ama bazı şeylere hemen onay veriyoruz. Aslında hemen onay vermemizin sebebi teslimlik duygumuzu içeriyor.

yapmak istemesekte yapmak zorunda kaldığımız durumlar öncülük yapıyor. Ha birde şu var her yerde hakkını aramalı insan kesinlikle. Ama bazen teslim oluyor insan istesede istemesede. Yaşamı içerisinde zorluklara göğüs gersede bir yerde donakalıyor insan. Teslimlik ve mecburiyet içerisinde hayatımız bu denli sürerken aklımıza o soru yeniden takılıyor..

Söylerken bile içindeki inceliği fark ettiren belki de insanın

sahip olabileceği en güzel anahtar. Ardı arkası kesilmeyen koşturmaca içinde dönüp bakmadığımız, önemsemediğimiz

ya da fark etmeden

içine düştüğümüz samimiyetsizliğin zıddıdır teslimiyet. Benliği ortadan kaldırmak, sonsuz varlık

içinde yok olmaktır.

Bilinmeyenden yola çıkarak hissedilecek

en büyük gerçekliğe ulaşmaktır.

Aşmaktır sonsuz görünen düzlükleri. Varmaktır zirveye, yakın olmaktır dağı kuşatan buluttan daha da yakın. Bir kuşun kanadında özgürlüğe yol almaktır.

Varlığının farkına vardığını zannedip aslında varlığı var edene doğru koşmaktır. Kırmaktır bütün zincirleri, kendi zindanından beraat etmektir. Varlık içinde sarhoş olmaktır ve

benin yerini bensizliğin ama aynı zamanda sonsuzluğun almasıdır teslimiyet.

İşte bundan ibaretti hayat. Başarıya ulaşmış olsaydık teslimiyette, teslim olmayacaktık günübirlik öfkelere; gereksiz

işlerin peşine düşüp yorgun düşmeyecekti ruhumuz. İdrak edebilseydik teslimiyetin zaferini, çözülürdü

bütün düğümler kendiliğinden. Tutsak olmak değildi ki teslimiyet, kurtulmaktı tutsak olan düşüncelerde…